موضوع زمستان (نوشته ادبی و نوشته عادی) صفحه ۴۱ تاج میدم

ادبی: خداوند زیباست و آفریننده زیبایی هاست زیبایی که مدام در هر روز در مقابل چشمان ما قرار میدهد زیبا مثل دانه های معصوم برف. در همان هنگام که دانه های برق رقصان بر زمین مینشینند و زمین را نور می‌بخشند و در آن هنگام که برگ های درختان دانه دانه زمین را فرش میکنند در آن هنگام که ناله پرندگان گرسنه در برف مانده به آسمان می‌رسد و هنگامی که زمستان قدم های سرد خود را بر روی سرزمین ما می کوبد و در سوز سرما آتش بخاری ها همچون دل من و تو گرم است. در آن هنگام که سپاهیان ابر های سیاه به جنگ هم می روند و صدای شمشیر های آنها چون رعد سینه آسمان را می شکافد اشکی که برای ما حکمت و رحمت است زمستان فرزندانی دارد به اسم دی، بهمن و اسفند و خواهران و برادرانی چون بهار، تابستان و پاییزو در زمستان درختان عریان شده و در پاییز لباس سپید به تن میکنند و فقط این بخش زیبایی از زمستان است دعا میکنم غرق باران شوی /چو بوی خوش یاس و ریحان شوی دعا میکنم در زمستان عشق/ بهاری ترین فصل ایمان شوی و برای عادی اینو ساده تر بنویس تاج بدهههه